Νεστοριανοί & Νεστοριανισμός – Ρωμιοί και Ρωμανία στους Δρόμους του Μεταξιού

Αναδημοσιεύω εδώ το πέμπτο από τα έξι κεφάλαια του βιβλίου του Έλληνα Ανατολιστή καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη Έξι Άστρα της Ανατολής’ (εκδ. Δόμος, Αθήνα, 1994). Αποσπάσματα του κεφαλαίου μαζί με επιπρόσθετες φωτογραφίες είχα αναρτήσει πριν από σχεδόν δέκα χρόνια ως βίντεο. Αναρτώ εκνέου το εν λόγω βίντεο, καθώς και το εισαγωγικό κείμενο που είχα τότε γράψει. Σε κάποιες από τις αναρτήσεις του βίντεο σε ρωσσικά σάιτς θα βρείτε αποσπάσματα από βιβλιοπαρουσιάσεις του συγκεκριμένου βιβλίου στα αγγλικά και στα ρωσσικά.

Το Μάρντιν σήμερα είναι μια πρωτεύουσα νομού της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Κτισμένη πάνω σε ένα λόφο που θυμίζει κόλουρο κώνο, η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 1000 μ, αν και το ύψος του λόφου δεν φαίνεται τόσο μεγάλο από τις άκρες της μεσοποταμιακής πεδιάδας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από το νότιο άκρο του Ιράκ στον μυχό του Περσικού Κόλπου, όσο προχωρούμε προς τα βόρεια στην Μεσοποταμία σταδιακά αλλά κατά τόπους ανεπαίσθητα αυξάνεται το υψόμετρο. Το Ντοχούκ στο βόρειο Ιράκ (270 χμ νοτιοανατολικά του Μάρντιν) βρίσκεται σε υψόμετρο 560 μ. και η Μοσούλη (340 χμ νοτιοανατολικά του Μάρντιν) βρίσκεται σε υψόμετρο 250 μ.

Το Μάρντιν ήταν μια ασσυριακή πόλη (γνωστή ως Μαρίντα στα ασσυριακά) και στην 2η προχριστιανική χιλιετία είχε επίσης κατοικηθεί από Χουρρίτες. Μετά τον 7ο προχριστιανικό αιώνα και μέχρι σήμερα, το Μάρντιν (Μαρντίν στα αραμαϊκά) είναι μια σημαντική αραμαϊκή πόλη και ένα κέντρο της Μονοφυσιτικής Χριστιανωσύνης και του Μοναχισμού. Στην άκρη του Τουρ Αμπντίν, του επονομαζόμενου Άθω της Μεσοποταμίας, το Μάρντιν χρησιμεύει ως βάση σε όσους θέλουν να επισκεφθούν τα πολυάριθμα μονοφυσιτικά χριστιανικά αραμαϊκά μοναστήρια της περιοχής. Το πιο σημαντικό από αυτά απέχει μόνο 5 χμ από το Μάρντιν: είναι το Ντερζαφαράν που επίσης λέγεται Μαρ Χανανύο (Μονή του Ανανία). Σχετικά:

Ντερζαφαράν – Μαρ Χανανύο (Μονή του Ανανία): το Μεγαλύτερο Μοναστήρι της Τουρκίας στο Τουρ Αμπντίν

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/08/29/ντερζαφαράν-μαρ-χανανύο-μονή-του-αν/

Περίπου 10 εκκλησίες υπάρχουν στο Μάρντιν σήμερα και πάνω από 30 μοναστήρια βρίσκονται στην περιοχή του Τουρ Αμπντίν. Αν και καταλήφθηκε από τα ισλαμικά στρατεύματα στα τέλη της δεκαετίας του 640, το Μάρντιν παρέμεινε βασικά μια μονοφυσιτική χριστιανική αραμαϊκή πόλη. Απέκτησε σημασία αργότερα ως σημαντική πόλη με μουσουλμανικό πληθυσμό στα χρόνια των Αρτουκιδών (Artuklu Beyliği – 1101-1409) ενός τουρκικού (Turkic) ογουζικού πριγκιπάτου που εξασκούσε απόλυτα αυτόνομη εξουσία στην επικράτειά του όντας μόνον κατ’ όνομα εξαρτημένο από το αδύναμο πλέον εκείνα τα χρόνια Αβασιδικό Χαλιφάτο της Βαγδάτης. Την σημαντική θέση του διατήρησε το Μάρντιν στα χρόνια των Τούρκων (Turkic) Ακκογιουνλού (: των Ασπρο-Προβατάδων, 1378-1501). Πολλά τζαμιά, θρησκευτικές σχολές (μεντρεσά) και τεκέδες δερβίσηδων από εκείνα τα χρόνια σώζονται επίσης στο Μάρντιν σήμερα. Στα οθωμανικά χρόνια περιέπεσε σε σχετική παρακμή παραμένοντας όμως πάντοτε ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα της Αραμαϊκής Μονοφυσιτικής Χριστιανωσύνης.

Γενικά – εισαγωγικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Mardin

https://tr.wikipedia.org/wiki/Mardin

https://ru.wikipedia.org/wiki/Мардин

https://en.wikipedia.org/wiki/Mor_Hananyo_Monastery

https://en.wikipedia.org/wiki/Artuqids

https://en.wikipedia.org/wiki/Aq_Qoyunlu

Δείτε το βίντεο:

Μάργδις – Μάρντιν, ΝΑ Τουρκία: Έξι Άστρα της Ανατολής, του καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη

Περισσότερα:

Δεν υπάρχει βιβλίο που να με έχει εντυπωσιάσει περισσότερο από το ιστορικό – θρησκευτικό περιηγητικό του Κοσμά (νυν Μουχάμαντ Σαμσαντίν) Μεγαλομμάτη «Έξι Άστρα της Ανατολής» το οποίο διάβασα πρόσφατα στο Ιντερνέτ. Η μόνη έκδοση του βιβλίου από τις Εκδόσεις Δόμος έχει εξαντληθεί και ο πιο εύκολος τρόπος να διαβάσει κάποιος το εκπληκτικό αυτό έργο είναι να κάνει ένα κλικ εδώ: https://6astratisanatolis.wordpress.com/

Και το πέμπτο κεφάλαιο, το οποίο αφορά την Μάργδιν – Μάρντιν βρίσκεται εδώ:

https://6astratisanatolis.wordpress.com/2016/05/23/227/

Δεν νομίζω να υπάρχει στην Ελλάδα ένας, έστω ένας, επιστήμονας ή διπλωμάτης που να γνωρίζει την Τουρκία, την ιστορία της, το παρελθόν και το παρόν της τόσο βαθειά και τεκμηριωμένα όσο ο Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης.

Καθώς είχα την τύχη να γνωρίζω κάποιους από τους καλύτερους προσωπικούς του φίλους οι οποίοι πρώτοι μου μίλησαν για το βιβλίο, έχω πρόσφατα επικοινωνήσει μαζί του και του ζήτησα την άδεια να δημοσιεύσω υπό τη μορφή βίντεο επιλεγμένα κομμάτια από το βιβλίο του αυτό, καθώς και τις φωτογραφίες του. Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη συγκατάθεσή του.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις αρχές του 1994 αλλά γράφηκε τμηματικά από το 1989 μέχρι το 1992. Ο Κοσμάς Μεγαλομμάτης είναι επίσης ένας εξαίρετος φωτογράφος και οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο βιβλίο είναι όλες δικές του. Μετά από μεταπτυχιακή εξειδίκευση σε ασσυριολογία, αιγυπτιολογία, ιρανολογία και ισλαμολογία, ο Κοσμάς Μεγαλομμάτης πέρασε πολλά χρόνια εξερευνώντας και μελετώντας αρχαιότητες και μνημεία σπιθαμή προς σπιθαμή στην Τουρκία, τη Συρία, το Λίβανο, την Παλαιστίνη, την Ιορδανία, το Ιράκ, την Περσία και το Πακιστάν, ενόσω προετοίμαζε τη διδακτορική διατριβή του, από το 1984 μέχρι το 1990. Παράλληλα δημοσίευε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες σε Ελλάδα, Τουρκία και Περσία, λήμματα σε ελληνικές εγκυκλοπαίδειες, και τα πρώτα του επιστημονικά άρθρα.

Αργότερα, και αφότου έγινε μουσουλμάνος, ο Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης εργάστηκε σε τρία πανεπιστήμια στην Τουρκία και την Βόρεια Κύπρο (1994 – 1997) και υπήρξε μέλος κορυφαίων πολιτικών και ακαδημαϊκών θεσμών στην Τουρκία και τη Βόρεια Κύπρο, δημόσια γνωστός χάρη σε τηλεοπτική συμμετοχές και αναφορές σε πρωτοσέλιδα και δελτία ειδήσεων, και συνεργάτης επιφανών πολιτικών της γειτονικής μας χώρας.

Όμως εγκατέλειψε τα πάντα όταν απειλήθηκε επειδή τόσο έγκαιρα αντιλήφθηκε τα αγγλοαμερικανικά σχέδια μερικής και βαθμιαίας ισλαμοποίησης της Άγκυρας, την οποία σαν ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας χαρακτηρίζει απλά ως «αποικιοκρατοποίηση» της Τουρκίας.

Θα κλείσω αυτό το εισαγωγικό σημείωμα λέγοντας ότι όπου τελειώνουν η αμορφωσιά (ιδιαίτερα για την Τουρκία και ολόκληρη την Ασία και την Αφρική), η άγνοια, η εθνικιστική και πατριδοκαπηλευόμενη ηλιθιότητα, η φιλοδυτική πολιτική εγληματικότητα και η αντιτουρκική παραφροσύνη του μασωνικού – σιωνιστικού κατεστημένου της χρεωκοπημένης Ελλάδας εκεί αρχίζει η αλήθεια των αναλύσεων και των κειμένων του κ. Μεγαλομμάτη τον οποίο πολλοί πολέμησαν με λύσσα στην Ελλάδα επειδή αποτελούσε κίνδυνο για τα βρώμικα και ελεεινά συμφέροντά τους.

Από το 2001, ο καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης ζει στο Κάϊρο, στο Χαρτούμ, στο Μογκαντίσου, στο Κουργκάν της Σιβηρίας, στο Τουρφάν του Ανατολικού Τουρκεστάν (ΒΔ Κίνα) και σε άλλες χώρες ασιατικές κι αφρικανικές χώρες. Από το 2004 μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει πάνω από 2000 άρθρα στο Ιντερνέτ. Αυτή την περίοδο, ο κ. Μεγαλομμάτης βρίσκεται στο βόρειο Αφγανιστάν σε εξερευνήσεις μαζί με τους εκεί Χαζάρα και Τατζίκους φίλους του.

Με το επόμενο βίντεο θα ολοκληρώσω την παρουσιάση αποσπασμάτων και φωτογραφιών από το εξαιρετικό βιβλίο του κ. Μεγαλομμάτη.

Δείτε το βίντεο:

Margdis – Mardin (SE Turkey): The Six Stars of the Orient, by Prof. Muhammad Shamsaddin Megalommatis

https://orientalgreeks.livejournal.com/25116.html

About:

5. Margdis – Mardin
As a matter of fact, the fifth chapter of Prof.Megalommatis’ book focuses on Mardin, which was known as Margdis at the times of the Roman Empire. After presenting a historical outline and an attractive narration of the architectural scenery, i.e. the old and aristocratic houses of the Mardinians, their schools, mosques and castles, Megalommatis refers to the old Mesopotamian days of glory of that city which was known as Marida to the Assyrians. Particularly, the Assyrians were known for the magnificent constructions they built either on the surface of the Earth or in the subterranean world.

Then follows the most fascinating part of the chapter whereby the author refers to an unusual experience of initiation that he had in one of the Mardinian mansions from where he seems to have had access to deeply hewn underground corridors, as well as to landscapes of the ‘hollow’ Earth, a notion that we also encounter in Jules Verne and in Umberto Eco! Megalommatis places all his experience under the auspices, the theoretical – ideological coverage, and the emblem of Sin, the Moon, one of the supreme symbols of the Assyrian Sargonid monotheism.

The author reports that he encountered mystically decorated bas-reliefs related to the ancient Assyrian concepts of Ishtar or Adad in the subterranean passages that he crossed. He even advanced further as these passages can lead to faraway places; then, after an initial description of the locations that he visited, he specifies that different teams belonging to the two opposite Mesopotamian nations, namely themonotheistic Assyrians and the polytheistic Babylonians, built different subterranean passages and corridors always acting in the sense of outmaneuvering the adversary’s work. Finally, Megalommatis narrates a great vision he had had.

A dark circle, containing the faces of leading Monophysitic theologians and clergy, and more particularly those of Peter the Gnafeus, Severus, and Jacob the Baradaius, and a bright, golden-likecircle encompassing the faces of the Nestorian vanguard, Narses, Yihiba, and Barsuma, the son of Fasting, appeared as clashing terribly against one another. The vision about the clashing rays that emanated from the two circle takes an end and then starts the narration of the author’s encounter with a centuries old Wise Man, who introduced himself as follows:

“Abdisho, Holy of Knowledge of the Great Assyrian Church of the Orient, Seal of Knowledge of Jesus, Augustus Fighter, Treasurer of the Wisdom of Nestorius and of Theodorus of Mopsuestia, High Judge of the Balance of Barsuma, Grand Master of the Drishane Class of Errants, Follower of the Preaching of the Great Grand Master Sergius Bahira, who taught the Truth to Muhammad of the Arabs, Afraat Speeches Memorizing Award, Member of the Natar Kurshia, Interpreter of Nuhara Tismshatha, and Humble Soldier of Jesus and of the Prophets against the Society of Evil”.

Even more intriguing are the historical references Abdisho pointed out to the author. While narrating in the length the Monophysitic – Nestorian conflict that shaped all major developments within Oriental Christianity, Abdisho describesincredible details and gives insightful explanations about all the important intellectual, ideological and cultural developments in the History of Oriental Christianity. Tatianus, Bardaisan, the rise of the Sassanids in Iran, and its impact on Oriental Christianity, the ideological and religious systems of the Sassanid Iran, Afraat and his fight against Manicheism, Shapur’s effort to consolidate Mazdeism and his double fight against Manicheism and Oriental Christianity, the opposition between Dabisho and Far Boht, the persecutions of the Oriental Christians by Yazdgerd II, details from the Chronicle of the Karkha of Bet Selok, the great work of Nestorius, stories from the Bet Lapat synod, and information about the continuation of Nestorius’ work by Barsuma are included in this part. Everything is narrated, as if lived by a person who lived at those days and bore witness to the aforementioned events and developments, i.e. someone who was deeply involved in all these issues. The overall scenery is narrated in a vivid and fascinating manner.
https://www.academia.edu/23483287/The_Six_Stars_of_the_Orient_Έξι_Άστρα_της_Ανατολής_-_A_Cultural_and_Historical_Itinerary_in_South-Eastern_Turkey_by_Prof._Megalommatis

Δείτε το βίντεο:

Маргдис – Мардин (Юго-Восточная Турция): Отрывки из “Шести звезд Востока” профессора Мухаммеда Шамсаддина Мегаломматиса

https://vk.com/video434648441_456240488

О главе этой книги: Шесть звезд Востока

(Опубликовано в Афинах в 1994 году профессором Мухаммадом Шамсаддином Мегаломматисом)

5. Маргдис – Мардин

На самом деле, пятая глава книги профессора Мегаломматиса посвящена Мардину, который был известен как Маргдис во времена Римской империи. После представления исторического очертания и привлекательного повествования об архитектурных пейзажах, то есть о старых и аристократических домах мардинцев, их школах, мечетях и замках, Мегаломматис обращается к старым месопотамским дням славы этого города, который был известен как Марида для древних ассирийцев. В частности, ассирийцы были известны великолепными сооружениями, которые они построили на поверхности Земли или в подземном мире.

Затем следует самая захватывающая часть главы, в которой автор ссылается на необычный опыт посвящения, который он испытал в одном из мардинских особняков, откуда он, кажется, имел доступ к глубоко высеченным подземным коридорам, а также к пейзажам «полой» Земли, с которым мы также сталкиваемся в Жюле Верне и в Умберто Эко! Профессор Мегаломматис помещает весь свой опыт под покровительство, теоретико-идеологическое освещение и эмблему Сина, то есть Луны, одного из высших символов ассирийского саргонидного монотеизма.

Автор сообщает, что он встречал мистически украшенные барельефы, связанные с древними ассирийскими понятиями / символами Иштар и Адад, в подземных переходах, которые он пересек. Он даже продвинулся дальше, так как эти отрывки могут привести к отдаленным местам; затем, после первоначального описания мест, которые он посетил, он указывает, что разные группы людей, принадлежащих к двум противоположным месопотамским народам, а именно монотеистическим ассирийцам и политеистическим вавилонянам, построили различные подземные ходы и коридоры. Эти группы людей действовали в том смысле, что переигрывали дела своих противников. Наконец, Мегаломматис рассказывает о своем великом видении.

Перед ним возникли два круга: темный круг, содержащий лица ведущих монофизитских богословов и духовенства, и в особенности лица Петра Гнафея, Северуса и Иакова Барадея, и яркий золотой круг, охватывающий лица несторианского авангарда, Нарсеса, Йихибы и Барсумы, сына голодания. Два круга ужасно сталкивались друг с другом. Видение о сталкивающихся лучах, исходящих из двух кругов, заканчивается, а затем начинается повествование о встрече автора с многовековым мудрецом, который представился следующим образом:

«Абдишо, Святой Знаний Великой Ассирийской Церкви Востока, Печать Знаний Иисуса, Уважаемый Боец, Казначей Мудрости Нестория и Феодоруса Мопсуестийского, Верховный Судья Весов Барсума, Великий Магистр класса Дришане странствующих, Последователь проповеди Великого Великого Магистра Сергия Бахиры, который открыл своему ученику, Мухаммеду из арабов, одно Божие предназначение, премия за запоминание речи Афраата, Член Натарской Курсии, переводчик Нухары Тисмасхатхи, и Смиренный Солдат Иисуса и Пророков против Общества Зла».

Еще более интригующими являются исторические ссылки, на которые Абдишо указал автору. Продолжая рассказывать о монофизитско-несторианском конфликте, который сформировал все основные события в восточном христианстве, Абдишо описывает невероятные детали и дает проницательные объяснения обо всех важных интеллектуальных, идеологических и культурных событиях в истории восточного христианства. Татиан, Бардайсан, восстание сасанидов в Иране и его влияние на восточное христианство, идеологические и религиозные системы сасанидского Ирана, Афраат и его борьба против манихейства, попытка Шапура консолидировать маздеизм и его двойная борьба против манихейства и восточного христианства, противопоставление Дабишо и Фар-Бохта, гонения на восточных христиан со стороны Яздгерда II, подробности из Хроники Карха Бет Селок, великая работа Нестория, рассказы из Синода Бет Лапата и информация о продолжении работы Нестория, предпринятой Барсумой, включены включены в эту превосходную главу.

Все рассказывается, как будто человеком, который жил в те дни и свидетельствовал о вышеупомянутых событиях, то есть кем-то, кто был глубоко вовлечен во все эти вопросы. Общий пейзаж рассказан в яркой и увлекательной манере.

https://www.academia.edu/23483287/The_Six_Stars_of_the_Orient_Έξι_Άστρα_της_Ανατολής_-_A_Cultural_and_Historical_Itinerary_in_South-Eastern_Turkey_by_Prof._Megalommatis